Verhaal van een Buddy: ”Sprakeloos”
Buddy én trainer René Jillissen is al lange tijd actief als vrijwilliger bij Buddy Netwerk. Hij houdt van schrijven, en stuurde naar het team een bijzonder en inspirerend verhaal over ”De Eekhoorn en de krekel”. Daar werden we zo enthousiast over, dat we zijn verhaal graag delen. Het gaat over de omgang tussen dieren, als metafoor voor een Buddy, een maatje, iemand zoals jij en ik. Een verhaal wat helemaal past bij de missie van Buddy Netwerk, betekenisvol contact, en dat weet René als geen ander! Je kunt hier het hele verhaal lezen: Sprakeloos – De eekhoorn en de krekel. Hieronder volgt een eerste passage.
Op zijn gemak maakte de krekel aan het begin van een prachtige zomeravond
een ommetje door het dierenbos. Bij de grote open plek zag hij ineens de
eekhoorn op de onderste tak van de kastanjeboom in het gefilterde licht van de
lage zon. De eekhoorn staarde in de verte en had hem niet eens in de gaten.
‘Wat zit jij daar te doen, zo stilletjes? Zo ken ik je niet’, riep de krekel naar
boven.
De eekhoorn schrok maar wilde niets laten blijken. Hij had geen zin in het
geklets van de krekel en negeerde hem altijd zo veel mogelijk. ‘Oh, niks eigenlijk.
Ik zat na te denken en daarom heb ik liever dat je even je mond houdt.’
‘Dat moet jij nodig zeggen, je houdt zelf bijna nóóit je mond!’ zei de krekel.
‘Dat kan wel zijn’, zei de eekhoorn terwijl zijn staart nerveus heen en weer
ging, ‘maar je hoeft niet alles altijd zo direct te zeggen, ook al heb je gelijk.’
‘Waaraan zat je te denken?’ Van nieuwsgierigheid wreef de krekel met zijn
pootjes over elkaar.
‘Nou, over van alles. Toen ik vanmiddag in de grote eik klom, moest ik
ineens denken aan de oude, wijze uil Theodorus, die mij en een paar andere
dieren wijze lessen heeft geleerd. Ach, het voelt als een eeuwigheid geleden.’
‘Ik had ook wel wijze lessen van Theodorus willen krijgen’, tjirpte de krekel
een beetje verongelijkt. ‘Zeg eens, eekhoorn, wat voor wijsheden heeft die uil je
precies bijgebracht?’
‘Je bent wel nieuwsgierig, zeg. Theodorus leerde me hoe je moet luisteren
naar andere dieren. Dieren die eenzaam zijn, of pijn hebben en soms verdrietig
zijn.’ De krekel stond even na te denken en keek in het rond. ‘Oh, zoals de rups,
die in zijn eentje in zijn coconnetje zat te wachten en met niemand kon praten?
Of de haas, die per ongeluk door de egel was geprikt en toen een jaar lang niet
door het bos kon rennen?’ ‘Juist!’ zei de eekhoorn. ‘Die dieren hebben aandacht nodig. Als je dat
geeft, ben je een dierenbuddy. Ik ben toen naar het huisje van de haas gegaan. Ik
kon zijn pootje niet genezen, maar hij kon wel zijn hart luchten. En toen we
samen een grote wortel hadden gekocht, voelde hij zich al een heel stuk beter.’
‘Oh, doe je dat allemaal? Het lijkt me best moeilijk’, zei de krekel.
Geschreven door: René Jillissen