‘Dat een ander gelukkig is, dat is mijn uitgangspunt’
Corrie is altijd maatschappelijk betrokken geweest. Ze heeft 12,5 jaar in de zwakzinnige zorg gewerkt met meervoudige gehandicapte mensen en mensen met een beperking. Daarna zette ze, samen met een vriendin, een eigen kinderopvang op in het dorp waar ze woont. En toen gaf ze haar drukke baan op. Maar na een paar maanden thuis begon het toch weer te kriebelen.
‘Ik ben een beetje gaan rondkijken op internet en daar kwam ik Buddy Netwerk tegen die vrijwilligers zocht’, vertelt Corrie.’ Ik ben gelijk gaan bellen. Ik had een heel leuk gesprek met Carla van Bregt die vertelde dat je, voordat je buddy wordt, eerst een trainingscursus gevolgd moet hebben. De cursus was net gestart maar Carla vond dat ik met mijn achtergrond wel meteen kon doorstromen in de 2e cursusdag’.
Als iets niet goed voelt doe ik het niet, maar Buddy Netwerk voelde meteen goed’
‘Mijn eerste maatje was een oudere dame die blind was. Ze had een poes en ik ben ook gek op poezen, dus dat klikte meteen. Bij alle mensen ben ik na de eerste kennismaking gebleven, ik heb nooit nee tegen een voorgesteld maatje gezegd, het was altijd een goede match. Dat heeft denk ik met twee dingen te maken. De goede inschatting van Buddy Netwerk, want je moet iemand wel een beetje kennen voordat je gaat koppelen. Maar daarbij ook het accepteren van mensen zoals ze zijn. Dat is altijd mijn uitgangspunt geweest, accepteren en het goede van mensen naar boven zien te krijgen’.
Corrie haalt een dikke multomap tevoorschijn met daarin 10 jaar verzamelde verhalen over haar maatjes. Zeven maatjes heeft ze begeleid, de een gezellig en makkelijk, de ander wat moeilijker. ‘Ik kijk gewoon naar wat mijn maatje graag doet en daar probeer ik mee te “dealen”. Een maatje vond het leuk om naar een museum te gaan. Ik denk dat we alle musea van Den Haag samen bezocht hebben. Voor hem heb ik een map gemaakt met foto’s van al onze uitstapjes zodat hij ze nog een keer terug kon kijken’.
Met de een at ze een kroketje in zijn favoriete cafetaria, met de ander ging ze een BH kopen of een permanentje laten zetten bij de kapper. ‘Soms hoor je 100 x hetzelfde verhaal, dan zet ik een kopje thee en laat het maatje eerst maar even lekker vertellen. Als mensen zeggen “Wat jammer dat het alweer voorbij is” of “Wat heb ik weer een leuke middag gehad”, ja, dat kan me echt raken’.
Eind vorig jaar kreeg Corrie een speld, de Haagse Parel, als dank voor 10 jaar vrijwilligerswerk als buddy, uitgereikt door wethouder Kavita Parbhudayal. Ze stopt gelukkig nog niet zegt ze, ‘Buddy Netwerk is zo’n leuke organisatie. Als iets niet goed voelt, doe ik het niet, maar Buddy Netwerk voelde meteen goed’.
