Het verhaal van Ank
Ank Filius is sinds 2008 actief als Buddy binnen de doelgroep chronisch en ernstig zieken; eerst 7 jaar als Buddy, vervolgens 5 jaar als coördinator en sindsdien weer als Buddy.
Waarom ben je Buddy geworden?
Je kiest er niet voor om ziek en/of eenzaam te zijn. Je kunt er wel voor kiezen iets voor een ander te doen. Ik zie vaak hoe mensen die ziek en/of eenzaam zijn hun best doen er het beste van te maken en wil graag proberen voor hen een steuntje/ lichtpuntje te zijn.
Wat betekent het voor jou om Buddy te zijn?
Naast een zinvolle tijdsbesteding, maakt het buddy zijn mij meer bewust hoe moeilijk het leven kan zijn als je ziek bent of de dingen die je altijd deed niet meer kunt. Het geeft mij een goed gevoel als ik merk dat ik mijn maatje wat verder kan helpen en op deze manier mijn steentje kan bijdragen. Ik vind het bijzonder te ervaren hoe je met relatief weinig inspanning veel voor je maatje kunt betekenen; aandacht, betrokkenheid en een luisterend oor doen wonderen.
Wat brengt het jouw maatje dat jij er bent als Buddy?
Voor deze vraag heb ik bij mijn een na laatste maatje navraag gedaan. Zij was in die tijd ontzettend ziek en wist zelfs niet meer van eten en drinken. Zij stuurde mij de volgende tekst toe: “Ik heb over je vraag nagedacht! Voor mij heel veel vreugde en ik keek naar je komst uit en je kon goed luisteren en het voelde heel vertrouwd. Je hielp mij door je aanwezigheid de dag door!”
Bij mijn laatste maatje kon ik weinig doen. Zij heeft heel vergevorderde neuropathie en kan alleen maar in de rolstoel zitten en liggen. Zij is tijdens mijn buddyschap opgenomen in een verpleeghuis en haar dochter zorgt voor alles waar mijn maatje behoefte aan heeft.
Dit maatje schreef mij: “Mijn maatje / Buddy brengt heel veel gezelligheid mee en het is haar nooit teveel om iets voor mij te doen.”
