‘Het heeft zo moeten zijn dat ik buddy ben geworden van Rein’
Buddy Michel Hagenaars is 54 jaar, woont in Rijswijk en is sinds december 2019 buddy van Rein.
‘’Het heeft zo moeten zijn dat ik buddy ben geworden van Rein.’’
De klok slaat 16.00, buddy Michel staat mij op te wachten bij het Capriole café op de Binckhorst. ‘’Het is gesloten!’’ Oeps, we verplaatsen naar Mama Kelly in de oude sigarenfabriek voor een drankje en een gesprek.
Hoe ben je bij Buddy Netwerk terecht gekomen?
‘’In 2019 zat ik op een avond op het station van Laan van NOI en zag ik een bord van Buddy Netwerk met de tekst ‘’doe(t) iets voor een ander’’. Op dat moment dacht ik, hé, wat is dat ook alweer? Ik ben direct gaan googlen op mijn telefoon, en wachtend op de trein heb ik mij aangemeld als buddy.’’ Na het volgen van de training is Michel gekoppeld aan Rein, een 76-jarige meneer die in Zoetermeer woont.
Hoe ervaar je het om buddy te zijn van Rein?
‘’Het voelde gewoon meteen goed. Ik kwam binnen bij Rein en het klikte tussen ons. Soms voel je dat meteen. Rein zijn longen hebben slechts 10% aan zuurstof, hierdoor kost het hem soms veel energie om te praten. Dan praat ik tegen hem en vertel hem over van alles. Ik heb zoveel bewondering voor die man, hij is al lange tijd niet buiten geweest maar hij staat zo positief in het leven. We hebben een soortgelijk bestaan geleid qua gezondheid, ik geloof niet in toeval, ik denk dat het zo heeft moeten zijn dat ik bij Rein terecht ben gekomen als buddy.’’
Wat is een bijzonder moment geweest tussen jullie?
”Door Corona ben ik een tijdje niet bij Rein langs geweest, hij bevindt zich natuurlijk in een kwetsbare doelgroep dus we houden nauw contact via de telefoon. Dat vind ik wel heel bijzonder, de band is zo goed dat we eigenlijk bijna dagelijks appen, ik stuur hem dan soms foto’s van wat ik mee maak of doe, en zo deel ik een beetje van de buitenwereld met Rein. Ik voel dat hij daar van geniet en we zijn echt vrienden geworden. Daarnaast delen we een liefde voor eten en koken. Bij mij is het er met de paplepel ingegoten, mijn moeder verzorgde bijvoorbeeld ‘onbeperkt gehaktballen dag’ dus de Bourgondische inslag zit er dan ook goed in. In 2015 heeft Michel een darminfarct gekregen en na een kritieke gezondheidssituatie besloot hij het roer om te gooien. ‘’Ik ben gezonder gaan leven, gestopt met roken en leef nu bewust. Dat is iets waar ik goed met Rein over kan praten.’’
Een paar weken na het gesprek met buddy Michel ontmoet ik Rein bij hem thuis:
Rein vertelt: ‘’Ik ben opgegroeid op Curaçao en als het te rustig was in huis, riep mijn moeder ‘waar is Rein?!’ Ik was namelijk altijd als kind aan het pingelen op de piano bij de buurman. Later is hij mijn pianoleraar en een soort tweede vader voor mij geworden. Ik ben naar Nederland gekomen en heb lang in het technische bedrijfsleven gewerkt. Ik kan goed met Michel praten, we hebben het echt over van alles. Het is alsof ik hem al jaren ken.’’
Hoe vind je het om Michel als buddy te hebben?
”Ik vind het fijn dat Michel komt, als hij er niet is, appen we ook veel. We hebben veel gesprekken over het leven en filosoferen een eind weg. Michel gebruikt weleens het woord ‘voorzienigheid’, dat vind ik een mooi woord om ook te omschrijven hoe we bij elkaar zijn gekomen. Eigenlijk vind ik onze band meer een vriendschap geworden dan een buddy-maatje traject, dat is heel prettig.”
